| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
...musicie być mocni mocną miłością,
która jest potężniejsza niż śmierć,
która cierpliwa jest, łaskawa...
...tak ciężko w obliczu takiej tragedii dać wyraz istocie naszej wiary, nie smucić się lecz cieszyc... że Papież jest w Domu Boga, u Jego boku i czuwa... tak trudno w obliczu smutku i żalu zadając pytanie "dlaczego?" odpowiedzieć sobie z pokorą "bo taka jest wola Pana"... oby latwiej bylo kontynuować nauki Papieża... i jednoczyć się nie tylko w tych szczególnych dniach...
...wypełnił swoją ziemską misję największy z ludzi... Duchowy Przywódca Świata... Największy Autorytet... orędownik pokoju i pojednania... będzie żył wiecznie...nie tylko w naszej pamięci...
...poleciała... były łzy... ciepłe słowa z trudem wypowiedziane przez zaciśnięte gardło... była "szopka" charakterystyczna dla mojego szwagra... były nerwy... męska rozmowa Wojtka i Grzesia... w końcu pożegnanie... momentami przypominające hollywoodzkie... pomachałam z tarasu widokowego... zmarnowałam tonę chusteczek... szwagier tego znieść nie mógł - pojechał wcześniej... relacjonowałam przez telefon start samolotu, który na pokładzie poniósł moją siostre ku spełnieniu "american dream"...
...doleciała już zapewne... wieści jednak brak... więc trochę się martwie...
...szkoda, że informacje o Papieżu nie okazały sie prima aprilisowym żartem...
...wróciłam... choć tak strasznie mi się nie chciało... w domku jednak czekała na mnie stęskniona kotka... tata spragniony informacji o bracie... kolejne odcinki "brazyliady"... i masa obowiązków... rzeczy do nadrobienia... wróciłam - ale na krótko... ost jestem w domu tylko gościem... w piątek znów w warszawie... i tym razem odwiedzić mi przyjdzie okęcie.. z ta tylko różnicą że tym razem przyjdzie mi żegnać a nie witać... i tym razem moja siostrę... jak o tym myśle to same łzy cisną mi się do oczu a krtań ściska niewidzialna ręka... niby nie widujemy sie codziennie... niby nie mieszkamy już razem ponad 13 lat... ona ma swoje życie - ja swoje... ale jestesmy ze sobą bardzo związane.. w wielu płaszczyznach... jesteśmy przyjaciólkami, powierniczkam... razem chodzimy na imprezy (choć dzieli nas 10 lat)... razem zawiązujemy komitywę przeciw tacie kiedy ma "gorsze dni"... razem pracujemy... a teraz przez 3 miesiace będa nas dzieliły setki tysiecy kilometrów... jedyne co mnie powstrzymuje przed tym żeby ją przykłóć do kaloryfera i nie puścić... to jej własne szczęście... ona tego chce - choć im bliżej wyjazdu tym bardziej sie boi... postaram sie z całych sił podtrzymać ją na duchu.. dac jej świadomość że robi dobrze... chcę żeby nawet będąc tak daleko miała we mnie wsparcie... w końcu po to ma się siostrę...
... szkoda tylko że przed Wojtkiem nie umiem (i nie chce grać)... w środe widział mnie całą promieniejącą... w piątek zobaczy rozżaloną... ale wiem że także w tej sytuacji stanie na wysokości zadania.. przytuli ... pocieszy... po prostu będzie...
...taki cudowny nastrój... zburzony takimi bzdurami...
"Ja znam, ale pośrednio.
Znaczy było, jak w brazylijskim serialu, na który powołał się XX, za co nie ręczę jako, że seriali nie oglądam, ale jemu ufam, więc ...
a było tak:
w czasie poprzedniego pobytu poznałam tu w piaskownicy faceta, który mnie zainteresował na tyle, że z nim uciekłam z piaskownicy na blogi ...
niestety, na blogach poderwała go taka jedna szantrapa i zamienił mnie na lepszy model ...
teraz oboje bawią się i na blogach i w piaskownicy ...
a niedługo może "będą żyli długo i szczęśliwie".""
o kogo chodzi w tej wypowiedzi?... otóż owy XX i "poznany w piaskownicy facet" to Mój Książę, a ta "szantrapa" to ja :D... kto jest autorem takiego wywodu?... hmm no ciężko będzie mi to wyjaśnić - bo tutaj jak i w paru innych miejscach posługuje sie kilkunastoma imionami, pseudonimami, tworzy kilkanaścię wątków... i ja w taką jej jedną "bajeczkę" zostałam wplątana...
...wiele byłoby tu do prostowania... ale po co... te kilkanaście ników i wszelakie historie wypisywane przez "eluś" vel "pokahontas" vel "elkę" vel "słodka_idiotka" vel "sexolatkę" vel "maritę" i kto ją wie tam jeszcze - są chyba najlepszym świadectwem... że nie wspomnę o prawdziwym życiu jakie szczęśliwie wiodę z Moim Mężczyzną a nie "zabawie" którą sugeruje owy "gorszy model"...
...wszystkich zainteresowanych prawdziwym życiem zapraszam do poprzedniej notki :)...
